Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΝΙΓΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΧΡΥΣΟ...


Και να που όλα γίνονται πιο καθαρά, όταν υπάρχει νηφαλιότητα και πολιτισμένη συζήτηση.
Για δυόμιση και πλέον ώρες, όσοι είχαμε την χαρά να συμμετέχουμε σε αυτήν την ημερίδα ενημέρωσης, σε μια κατάμεστη αίθουσα- μικρή μεν, όμως αρκετή να "περιθάλψει" τους λιγοστούς συμπολίτες μας που αγωνιούν για το μέλλον της αγαπημένης μας Χαλκιδικής -είχαμε την ευκαιρία να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να καταλάβουμε τί ακριβώς θα γίνει όταν θα προχωρήσουν τα σχέδια της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ;;;; ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ.


Λίγο πριν την έναρξη της ημερίδας.
Διακρίνονται στην πρώτη σειρά 
ο κύριος Γιάννης Γεώργου, αντιπερειφεριάρχης  Χαλκιδικής
ο κύριος Κώστας Μπογδάνος , αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης Δ. Πολυγύρου
ο κύριος Μιχάλης Τρεμόπουλος ευρωβουλευτής του Οικολογικού κινήματος


Συντονιστής και ψυχή της ημερίδας, 
ο κύριος Γιάννης Αικατερινάρης


εκ μέρους της κίνησης ενεργών πολιτών Σταγείρων Ακάνθου, αντικαταστάτρια του κυρίου Ζουμπά
η κυρία Κατερίνα Ιγγλέζη
μας έδωσε την δυνατότητα να έχουμε καλύτερη εικόνα της κατάστασης στην περιοχή όπου δραστηριοποιήτε η εταιρία και των μελλοντικών σχεδίων της, αντλώντας στοιχεία από την ίδια την μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων που έχει υποβληθεί, προκειμένου να πάρουν έγκριση και να υλοποιηθεί η επένδυση.


Ο κύριος Ανδρέας Γιαννακουδάκης 
αναπληρωτής καθηγητής Χημείας, πρώην αντιπρύτανης του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Ασυμβίβαστες οικονομικές δραστηριότητες».



 ο αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής κύριος  Γιάννης Γιώργου
 απευθήνει χαιρετισμό, λίγο πριν αποχωρήσει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων του.



ο κύριος Γιώργος Τριανταφυλλίδης


Μηχανικός Μεταλλείων-Μεταλλουργός, λέκτορας του Τμήματος Χημικών μηχανικών της 
Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Η εκμετάλλευση χρυσού και η επίδρασή της στα υπόγεια νερά της Χαλκιδικής». 



ο κύριος Αλέξης Μπένος,
 καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ., Πρόεδρος Επιτροπής Κοινωνικής πολιτικής και Υγείας του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Ανάπτυξη και Υγεία».

ο κύριος Θεοχάρης Ζάγκας, 
Αναπληρωτής καθηγητής Σχολής δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Περιβαλλοντικές επιπτώσεις από μεταλλευτικές δραστηριότητες» και «Εναλλακτικές δραστηριότητες στο πνεύμα της αειφόρου ανάπτυξης».




ο ευρωβουλευτής κύριος  Μιχάλης Τρεμόπουλος
στην σύντομη αλλά ουσιαστική παρέμβαση.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ




Την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού συμβουλίου Πολυγύρου, πραγματοποιήθηκε ημερίδα που διοργάνωσε το «ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΙΟ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ» με θέμα:
ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΝΕΡΑ, ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Εισηγητές:
1. Κατερίνα Ιγγλέζη από την «Κίνηση ενεργών πολιτών Σταγείρων – Ακάνθου». 
Θέμα της εισήγησης: «Μεταλλεία παραγωγής χρυσού ή μια πραγματική αειφόρος ανάπτυξη;».
2. Ανδρέας Γιαννακουδάκης, αναπληρωτής καθηγητής Χημείας, πρώην αντιπρύτανης του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Ασυμβίβαστες οικονομικές δραστηριότητες».
3. Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Μηχανικός --->>>
Μεταλλείων-Μεταλλουργός, λέκτορας του Τμήματος Χημικών μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Η εκμετάλλευση χρυσού και η επίδρασή της στα υπόγεια νερά της Χαλκιδικής». 
4. Αλέξης Μπένος, καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ., Πρόεδρος Επιτροπής Κοινωνικής πολιτικής και Υγείας του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Ανάπτυξη και Υγεία».
5. Θεοχάρης Ζάγκας, Αναπληρωτής καθηγητής Σχολής δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ.
Θέμα της εισήγησης: «Περιβαλλοντικές επιπτώσεις από μεταλλευτικές δραστηριότητες» και «Εναλλακτικές δραστηριότητες στο πνεύμα της αειφόρου ανάπτυξης».
Συντονιστής της εκδήλωσης:
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης, αρχιτέκτων, πρώην πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κεντρικής Μακεδονίας.
Γενική εισαγωγή στο θέμα της ημερίδας και προσφώνηση των επισήμων και των παρευρισκομένων εκπροσώπων των φορέων.
Στην πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα συμμετείχε πλήθος κόσμου, που παρέμεινε σε όλη την διάρκεια των εισηγήσεων και της συζήτησης που ακολούθησε.Απηύθυναν χαιρετισμό ο αντιπεριφερειάρχης Χαλκιδικής κ. Γιάννης Γιώργου και ο ευρωβουλευτής κ. Μιχάλης Τρεμόπουλος. Εκτός των προαναφερθέντων στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μεταξύ των άλλων και οι επικεφαλής των συνδυασμών της αντιπολίτευσης του Δήμου Πολυγύρου κ. Κώστας Μπογδάνος (μείζονος) και Θωμάς Καπλάνης (ήσσονος και πρώην δήμαρχος), Φαίδρα Λασκαρίδου, πρόεδρος του συλλόγου Αρχιτεκτόνων Χαλκιδικής, Γιάννης Κανατάς, εκδότης του περιοδικού «ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ» του «Λαογραφικού ομίλου Πολυγύρου», Χρήστος Καραστέργιος, συνεκδότης του περιοδικού «Κύτταρο Ιερισσού», Γιάννης Γέργος, πρόεδρος του Πολιτιστικού και Φυσιολατρικού Συλλόγου Ορμύλιας «Οι Φίλοι του Χαβρία» κ.ά.. Παραβρέθηκαν, επίσης, από το Συντονιστικό Όργανο Φορέων της δημοτικής ενότητας Σταγείρων – Ακάνθου οι: Ειρήνη Μάρκου, πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι του Περιβάλλοντος Ιερισσού», Βασίλης Καλαϊτζής, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ο Κλειγένης» της Ιερισσού και Κατερίνα Ιγγλέση, εκπρόσωπος της «Κίνησης ενεργών πολιτών Σταγείρων – Ακάνθου». 


Μηνύματα στην ημερίδα έστειλαν οι βουλευτές της Χαλκιδικής Ι. Δριβελέγκας (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) και ο βουλευτής της Α΄ Θες/νίκης Τ. Κουράκης (ΣΥ.ΡΙΖ.Α). Ψήφισμα διαμαρτυρίας σχετικά με την εγκατάσταση των Μεταλλείων Χρυσού στη Χαλκιδική και τη διαδικασία «διαβούλευσης» που ακολουθεί το ΥΠΕΚΑ (Υπουργείο Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής) απέστειλε και η αντιπροσωπεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας. 


Από τους ομιλητές επισημάνθηκε και καταγγέλθηκε, για άλλη μια φορά, ηαπουσία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ακόμη και των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών (TV Χαλκιδικής, SUPER, αλλά και ΕΡΤ3 και TV100) που θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε ζητήματα καθοριστικής σημασίας για τον τόπο, όπως αυτό της εγκατάστασης μεταλλείων χρυσού σε μια έκταση 317.000 στρεμμάτων και μάλιστα σε μια από τις ωραιότερες ελληνικές περιοχές (δάσος του Κάκαβου, μοναδικές ακτές, είσοδος στο Άγιο Όρος, ο ιστορικός τόπος της πατρίδας του Αριστοτέλη). Και όλα αυτά έναντι ορισμένων ημερομισθίων, ενώ θα χάνονται, όπως τόνισαν όλοι οι ομιλητές, χιλιάδες άλλες θέσεις εργασίας σε εναλλακτικές δραστηριότητες (αλιεία, τουρισμός, γεωργία, μελισσοκομία κ.λπ.) και η περιοχή θα κληρονομήσει τις καταστροφικές επιπτώσεις από την τρομακτικά ρυπογόνο μεταλλευτική δραστηριότητα.. Όλοι, άλλωστε, θυμούνται πως ο κ. Πάχτας, υπουργός το 2004, απάλλαξε δια νόμου όσους ιδιοκτήτες μεταλλείων ήταν υποχρεωμένοι να αποκαταστήσουν το τοπίο από προηγούμενες, πολύ μικρότερης κλίμακας, δραστηριότητές τους… 


Είναι χαρακτηριστικό ότι την Κυριακή 20-2-2011, το ίδιο δηλαδή βράδυ της τόσο ενδιαφέρουσας ημερίδας, τοπικός σταθμός που κατά τις δηλώσεις υπευθύνου του θα κάλυπτε την ημερίδα, παρουσίασε μονομερώς και μάλιστα σε επανάληψη (!!!) τις απόψεις της μιας μόνο πλευράς, της εταιρείας χρυσού, και δεν παρουσίασε, έστω και για μια φορά, τις απόψεις των πιο έγκυρων επιστημόνων της Πανεπιστημιακής κοινότητας και του Τεχνικού Επιμελητηρίου, που διαμαρτύρονται για την έλλειψη ενός πραγματικού διαλόγου. Αλλά και η ΕΡΤ3, δυο μέρες πριν την εκδήλωση, πήρε συνεντεύξεις μόνο από τους ανθρώπους της εταιρείας, αγνοώντας την πρόσκληση των οργανωτών, αλλά και το δίκιο των ευαισθητοποιημένων πολιτών που του κόβουν τη φωνή… 


Γιατί θα πρέπει επιτέλους να αποσαφηνιστεί η έννοια του όρου «Ανάπτυξη» την οποία προβάλλουν, μέσα από τα κρατικά -και όχι μόνο- κανάλια, η εταιρεία χρυσού και ο κ. Πάχτας (ναι εκείνος ο αποπεμφθείς τ. Υπουργός). Θα πρέπει να απαντηθεί, δηλαδή, το ερώτημα πως εννοούν την «ανάπτυξη», από ποιους θα πραγματοποιηθεί, με ποιούς όρους και για ποιόν; Να απαντηθεί πειστικά και μέσα από κανονικές και με ίσους όρους συμμετοχής σε «διαβουλεύσεις», τις οποίες μέχρι τώρα συχνά ανακοίνωνε το ΥΠΕΚΑ (Υπουργείο Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής), αλλά παρά τις υποσχέσεις της Υπουργού κ. Μπιρμπίλη και της Γ. Γραμματέως κ Καραβασίλη, συνεχώς αναβάλλει ή μεταφέρει από την Ιερισσό στην …Αθήνα, όπου φυσικά δεν είναι εφικτό να κατεβούν οι απλοί θιγόμενοι πολίτες, παρά μόνο οι άνθρωποι της εταιρείας … Με αυτή τη διαδικασία δεν εξυπηρετείται ασφαλώς ο διάλογος, αλλά με το πρόσχημα της εξόδου από τη συνολική οικονομική δυσπραγία των κατοίκων της περιοχής διευκολύνεται η εταιρεία. Ένας δηλαδή λόγος ακόμη για να αισθάνονται οι κάτοικοι της Χαλκιδικής ιθαγενείς που τους χαρίζονται γυάλινες χάντρες, ενώ τους αφαιρούνται ό, τι πολυτιμότερα είχαν μέχρι τώρα…


Και μόνο να έβλεπε κανείς τις εικόνες της περιοχής, από δορυφορική λήψη, αλλά και τα άλλα στοιχεία της υπό κρίση Μ.Π.Ε. (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων) που παρουσίασαν οι ομιλητές κατά την εκδήλωση, θα αντιλαμβανόταν το μέγεθος της καταστροφής που θα ακολουθήσει, αλλά και τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν για τα νερά, την οικονομία και την υγεία των κατοίκων, αν πραγματοποιηθεί η καναδικών –και όχι μόνο- συμφερόντων επένδυση.


Ενδιαφέρον παρουσίασαν και οι απόψεις του καθηγητής της γεωπονικής σχολής του ΑΠ.Θ. Διαμαντή Καραμούζη που παρουσιάστηκαν κατά την εκδήλωση και αναρτήθηκαν πρόσφατα στο διαδίκτυο: 


- αποστραγγίζεται πλήρως ο πάνω από τη Μεγάλη Παναγία ευρισκόμενος ορεινός όγκος, οποίος εμπεριέχει και την έκταση των Σκουριών (χώρος μεταλλείων).


- Οι περιοχές ενδιαφέροντος της εταιρείας επεκτείνονται και σε άλλες υδρολογικές υπολεκάνες , οι οποίες βρίσκονται στην ευρύτερη λεκάνη του Χαβρία (ποτάμι της Χαλκιδικής) και όχι μόνο, και οι οποίες θα υποστούν ανάλογες επιπτώσεις.


- Μέρος του δάσους του Κακάβου (το πυκνότερο στην Ελλάδα κι ένα με την περισσότερο ενδιαφέρουσα χλωρίδα και πανίδα) θα καταστραφεί καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να παρουσιαστεί το φαινόμενο της όξινης βροχής.


- Το ίδιο φαινόμενο θα έχει επιπτώσεις τόσο στη γεωργική, όσο και στην κτηνοτροφική και μελισσοκομική παραγωγή της περιοχής.


- Θα επέλθει υποβάθμιση της ποιότητας τόσο των επιφανειακών, όσο και των υπόγειων νερών των λεκανών του Χαβρία και του Ασπρόλακκα (εκβάλλει στον κόλπο της Ιερισσού, λίγο πριν το Άγιο Όρος).


Πριν απ’ αυτές τις παρατηρήσεις ο προαναφερόμενος καθηγητής κ. Καραμούζης έκανε ορισμένες διαπιστώσεις, που η ανάγνωσή τους και μόνο προκαλεί τρόμο: «Στη μελέτη (της εταιρείας) ενώ τα αέρια και τα στερεά απόβλητα αναλύονται εκτενώς, τα υγρά απόβλητα θεωρούνται μηδαμινής σημασίας. Επίσης αναφέρεται ότι μετά το πέρας της εξόρυξης και την αποκατάσταση του ορύγματος του ορυχείου στην αρχική του κατάσταση, θα επανέλθει και η στάθμη των υπόγειων νερών στην αρχική της θέση. Τη θέση όμως της συμπαγούς μάζας του κοιτάσματος και των φυσικών υπόγειων υδατορευμάτων θα την καταλάβει μία μάζα μικτού εδάφους, με κονιάματα και στερεά απόβλητα της δραστηριότητας του λατομείου. Το νερό επαναπλήρωσης στη θέση του λατομείου, θα αποτελέσει μια τεράστια μάζα όξινων υδάτων εμπλουτισμένων με βαρέα μέταλλα και μια εν δυνάμει ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να σκάσει προς τις περιοχές εκροής της». Και λίγο παρακάτω ο Διαμαντής Καραμούζης σημειώνει σχετικά με ΜΠΕ: … «Η αξιολόγηση είναι τελείως υποκειμενική και καθοδηγούμενη και μπορεί εύκολα να καταρριφθεί».


Κατά την ημερίδα διατρανώθηκε η αγωνία όλων, ομιλητών και παρευρισκομένων, και κυρίως ζητήθηκε ένας διάλογος ανοιχτός στην κοινωνία και με ίσους όρους συμμετοχής. Ζητήθηκε η ενεργοποίηση και η συνδρομή όσων ευαισθητοποιημένων πολιτών και προσώπων της δημόσιας ζωής αντιλαμβάνονται την ανάγκη δημοσιοποίησης τέτοιων μείζονος σημασίας ζητημάτων, ώστε να πάρουν κουράγιο όσοι αγωνίζονται για μια δικαιότερη κοινωνία και για ένα περιβάλλον ανθρώπινο για σήμερα και για το μέλλον.


«ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΙΟ», Πολύγυρος 21 Φεβρουαρίου 2011 

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΝΙΓΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΧΡΥΣΟ...



Μία ακόμη πρωτοβουλία του ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΙΟΥ μ' ένα και μοναδικό σκοπό.
Να δώσει την δυνατότητα σε όσους επιθυμούν και αναζητούν την γνώση, να έρθουν στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχείου Πολυγύρου την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011 στις 11 το πρωί.
Θα μας προσφέρουν τις γνώσεις τους καταξιωμένοι επιστήμονες που αναφέρονται στην αφίσα της εκδήλωσης.

Η επιθυμία μας είναι μια και μοναδική.
Να ενημερωθούμε για όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχής μας και της συνέπειες που θα μπορούσαν να υπάρχουν αν δεν διασφαλισθούν όλες εκείνες οι συνθήκες για την προστασία του περιβάλλοντος .
Θα πρέπει να πάψουμε να παρακολουθούμε ανυποψίαστοι την υλοποίηση επενδύσεων δίχως καμιά γνώση για τις συνέπειες αυτών.
Να μάθουμε πριν να είναι αργά και μη αναστρέψιμα.
Να πούμε ναι ή όχι στην επένδυση αφού γνωρίσουμε τους κινδύνους και τα οφέλη.
Το ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΙΟ θα συνεχίσει να παρεμβαίνει στα πράματα του δήμου μας και καλούμε
να συμμετέχετε ενεργά σε αυτές τις εκδηλώσεις.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

O ΜΑΙΗΛΕΡ ΚΑΙ Η ΒΙΑ


                         

              O  ΜΑΙΗΛΕΡ  ΚΑΙ  Η  ΒΙΑ
Norman Kingsley Mailer)

            Το βιβλίο του Μαίηλερ «Οι σκληροί δεν χορεύουν» δεν θεωρείται από τα αριστουργήματά του όπως «Οι γυμνοί και οι νεκροί», «Το αμερικάνικο όνειρο» ή «Οι στρατιές της νύχτας». Τουλάχιστο οι κριτικοί της λογοτεχνίας δεν το συγκαταλέγουν στα κλασικά του ίσως επειδή δεν έχει ξεκάθαρη πολιτική χροιά, όπως τα προηγούμενα, αλλά το πολιτικό σχόλιο κινείται υπόγεια, σκεπασμένο καλά από την αστυνομική πλοκή που εκτυλίσσεται σε πρώτο πλάνο.
 Ξοφλημένος συγγραφέας, ο Τιμ Μάντεν, που ζει σε παραλιακή κωμόπολη της Αμερικής διασκεδάζει μ’ ένα ζευγάρι που γνωρίζει τυχαία προσπαθώντας να ξεφορτωθεί τον άντρα, που φαίνεται να έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις, και να προσεγγίσει σεξουαλικά τη γυναίκα που, ως μοιραία ντίβα, τον παίζει στα δάχτυλα. Τελικά μεθοκοπά μέχρι αναισθησίας και ξυπνά στο σπίτι του χωρίς να θυμάται σχεδόν τίποτα από την προηγούμενη νύχτα. Το ζευγάρι της προηγούμενης νύχτας όμως εξαφανίζεται μυστηριωδώς και το ψάχνει η αστυνομία. Αναζητώντας την άκρη του νήματος ο αστυνομικός ντέντεκτιβ κατευθύνεται στο σπίτι του ήρωα αφού είναι ο τελευταίος άνθρωπος που είχε επαφή μαζί του. Είναι αδύνατο να θυμηθεί όμως οτιδήποτε αφορά την επίμαχη νύχτα. Ο αστυνομικός φεύγει αλλά είναι φανερό ότι οι υποψίες πέφτουν πάνω στον Τιμ Μάντεν που πανικοβάλλεται. Παίρνει το αυτοκίνητό του και πάει σ’ ένα χωράφι που έχει κρυμμένη μαριχουάνα. Ανοίγει την κρύπτη και βλέπει το κεφάλι της αναζητούμενης γυναίκας. Κάπως έτσι αρχίζει η φρενίτιδα. Ποιος σκότωσε αυτή τη γυναίκα; Πώς βρέθηκε το κεφάλι της εκεί; Ο Μάντεν τη σκότωσε; Πού βρίσκεται το σώμα; Ο άντρας που είναι; Τι να κάνει μ’ αυτό το κεφάλι; Τι έγινε επιτέλους εκείνο το βράδυ;
            Ο Μάντεν προσπαθεί μόνος του να ξετυλίξει το κουβάρι. Πηγαίνει στο μπαρ, ψάχνει πληροφορίες, συναναστρέφεται με τον περιθωριακό κόσμο της πολίχνης προκειμένου να βάλει μια τάξη. 
Φυσικά ο αστυνόμος τον έχει διαρκώς από κοντά. 
Οι σκληροί - αυτοκαταστροφικοί τύποι, ο επίμονος αστυνόμος, η μοιραία γυναίκα, οι κοφτοί διάλογοι, ο κυνισμός και το μυστήριο που εξελίσσεται σιγά – σιγά συνθέτουν ένα νεονουάρ με απίστευτα βάθη. 
Ο αναγνώστης κατευθυνόμενος μόνο μέσα από τα μάτια του ήρωα παρακολουθεί εικόνες της αμερικάνικης κοινωνίας που σοκάρουν. 
Όλοι οι χαρακτήρες που εκτυλίσσονται, χωρίς να εξαιρείται ο αστυνόμος, είναι αυτοκαταστροφικοί με εξαιρετικά βίαιες εξάρσεις. Οι ερωτικές σχέσεις είναι αποκλειστικά εφήμερες και στηρίζονται απόλυτα στο σεξ. 
Οι οικογένειες που παρουσιάζονται είναι διαλυμένες, με τους άντρες να ασκούν βία στα υπόλοιπα μέλη και τα παιδιά να παραδειγματίζονται. 
Φιλίες δεν υπάρχουν.
 Ο καθημερινός τσαμπουκάς είναι το αγαπημένο παιχνίδι όλων και η βία γίνεται τρόπος ζωής. 
Ο Μάντεν αναπολεί τη ζωή του. 
Και η δική του οικογένεια ήταν προβληματική. 
Και οι δικές του παλιές ερωτικές σχέσεις ήταν διαστρεβλωμένες από το σεξουαλικό πειραματισμό και τις ανταλλαγές συντρόφων. 
Καθετί πνίγεται από την αυτοκαταστροφή και τη χρήση αλκοόλ και μαριχουάνας. 
Το αποτέλεσμα είναι η απομόνωση κι ο συναισθηματικός ακρωτηριασμός. 
Η απόλυτη ανισορροπία. 
Όλοι οι ήρωες συντρίβονται από την αδιαπέραστη μοναξιά και τα κρυφά τους πάθη, που μην έχοντας τίποτε άλλο να κάνουν, ζουν γι’ αυτά. 
Ο Μαίηλερ παρουσιάζει όλη αυτή την άρρωστη κατάσταση χωρίς να ηθικολογεί, χωρίς την παραμικρή αγανάκτηση. Πλάθει εικόνες με τρόπο αμείλικτο και υποχρεώνει τον αναγνώστη να τις παρακολουθήσει. Τον υποχρεώνει γιατί χειρίζεται τόσο καλά το καρώτο του αστυνομικού μυστηρίου που ο αναγνώστης δεν αφήνει το βιβλίο από τα χέρια του. Έτσι, χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια βρίσκεται μπροστά στην Αμερική της μετά – Βιετνάμ ηθικής, την Αμερική με τις ανοιχτές πληγές και τον άρρωστο ψυχισμό, την Αμερική του κέρδους, της απομόνωσης, του αμοραλισμού και κυρίως της βίας. Η βία ξεπηδά από κάθε σελίδα είτε με την πιο ορθόδοξη και κλασική μορφή της – κομμένα κεφάλια, πτώματα σε πορτ – μπαγκάζ, συζυγικοί ξυλοδαρμοί κτλ – είτε υπόγεια με την ψυχολογική της υπόσταση που έγκειται στον καθημερινό φόβο και την απειλητική παρουσία των άλλων ανθρώπων. 
Η κοινωνία του Μαίηλερ δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ζωώδες ξέσπασμα των ανθρώπων απέναντι σε κάτι άγνωστο που τους καταπιέζει, ένα ντελίριο ανθρώπινης διαστροφής, μια ηχηρή ματωμένη τυμπανοκρουσία παθών και βίαιων εκρήξεων. Όσο πιο αποκρουστική είναι η οπτική, όσο πιο απαισιόδοξη και θλιβερή τόσο πιο πειστική γίνεται. Ο δυτικός πολιτισμός στην πιο εκφυλισμένη μορφή του. Μια άλλη Αμερική χωρίς ευτυχισμένες οικογένειες που κάνουν μπάρμπεκιου, χωρίς δώρα την ημέρα των Ευχαριστιών, χωρίς ανέμελους αγώνες μπέιζμπολ. Το αμερικάνικο όνειρο σε όλη του τη νοσηρότητα.
            Πόσο κοντά βρίσκεται αυτή η νοσηρότητα στην Ελλάδα του σήμερα; Δεν διαφωνεί κανείς ότι η έξαρση της βίας στη χώρα μας ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τουλάχιστον τα δελτία ειδήσεων είναι κατηγορηματικά αφού προβάλλουν καθημερινά την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας, τις βιαιοπραγίες σε βάρος πολιτικών, τη βία στα γήπεδα, τη βία στα σχολεία, τη βία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στις διαδηλώσεις, τις τρομοκρατικές οργανώσεις και πάει λέγοντας.       Όλοι οι τηλεοπτικοί αναλυτές καταδεικνύουν και καταδικάζουν τα κρούσματα της βίας, πολλές φορές φτάνουν στο δακρύβρεχτο, και τονίζουν ιδιαίτερα τη αύξησή της. Φυσικά ασχολούνται αποκλειστικά με τα πατροπαράδοτα πρότυπα της σωματικής βίας χωρίς να ασχολούνται με τα αίτια που τη γεννούν ή τις άλλες, πολύ πιο συνηθισμένες, μορφές της. Η καταναλωτική βία, που μας βομβαρδίζει αδιαλείπτως με τη διαφήμιση και τα πρότυπα – ανάγκες που επιβάλλει, η εργασιακή βία, με την ανεργία και τις νέες συμβάσεις εργασιακής αβεβαιότητας, η εκπαιδευτική βία, με την υπερεντατικοποίηση και την εκβιαστικού χαρακτήρα συλλογή προσόντων, η οικολογική βία με τη μόλυνση του περιβάλλοντος, η τηλεοπτική βία με τη διαρκή καταστροφολογία και την πλύση εγκεφάλων, η βία της εξουσίας με τις εκπυρσοκροτήσεις όπλων και των αλαζονικών δηλώσεων τύπου: «μαζί τα φάγαμε», οι βία του περιθωρίου με τις κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες και το τελευταίο φρούτο της οικονομικής βίας με τη χρεοκοπία πάνω απ’ τα κεφάλια μας, δεν φαίνεται να απασχολεί κανένα. Όλα αυτά τα βουνά βίας που πρέπει να υποστεί ο πολίτης καθημερινά και που γεννούν την έξαρση της βίας στις κλασικότερες μορφές της περνούν παντελώς απαρατήρητα, φυσικά σκόπιμα. Το κεφαλαιοκρατικό σύστημα του δίκιου των πολυεθνικών δημιουργεί καθημερινές ανασφάλειες επιβίωσης στους πολίτες, καταστρέφει τον πλανήτη, τους ταΐζει με βιομηχανικά δηλητήρια, τους αφήνει χωρίς φράγκο διαμορφώνοντας ταυτόχρονα πλαστές ανάγκες, τους διαλύει τις οικογένειες αφού οι γονείς πρέπει να δουλεύουν όλη μέρα, τους στερεί ακόμα και τον αέρα που αναπνέουν για το κέρδος των βιομηχανιών και μετά βάζει τους τηλεοπτικούς μέντορές του να καταδικάζουν την έξαρση της βίας προβάλλοντας μόνο την οπτική των συμπτωμάτων, ποτέ των αιτιών. 
Σ’ ένα σύστημα όπου καθημερινά όλοι βιάζονται στερούμενοι βασικά δικαιώματα τους η βία παίρνει διαστάσεις ιδεολογίας αφού γίνεται το κοινώς αποδεκτό. Κάτι σαν ντόμινο που μεταδίδεται καθημερινά από τον ένα στον άλλο με απόλυτη φυσικότητα. Με τη φυσικότητα της ακρίβειας, της δολοπλοκίας, της εξαγοράς, του ρουσφετιού, της φοροδιαφυγής, της αναξιοκρατίας, της ρουφιανιάς, του γλειψίματος, του λαδώματος, της διαφθοράς, της προτεραιότητας, της παραπληροφόρησης, της αποξένωσης, της χρήσης ναρκωτικών, της απάτης, του ψεύδους κτλ. κτλ. κτλ. Κάπως έτσι η βία παίρνει υπόσταση χειροπιαστή και γίνεται αυτοσκοπός και τρόπος ζωής. 
Γίνεται μόδα. 
Γίνεται η κουλτούρα του χουλιγκανισμού. 
                                       
Θανάσης Μπαντές 
φιλόλογος